ilk başta o kişiyi hatırlatan şeylerden uzaklaşmaya çalışırsın. Mesela en sevdiği kahveyi sende içiyorsan başka bir kahve içmeye başlarsın. Sonra senin onu hatırlamanı engelleyen şeylere yönelirsin . Deli gibi film veya dizi izler internet kotanı doldurursun. Sonra sürekli dışarıda birileriyle dolaşır buluşursun tabi onu sana sormayanlarla daha fazla.Bir süre geçtikten sonra onunla en fazla zaman geçirdiğin alanları değiştirirsin , gittiğiniz cafe yada odandaki eşyaların yeri gibi. Sonra tam unuttum dersin bir bakmışsın o hiç gitmemiş . Hatta o değiştirdiğin telefon ekran resmini bile silmemişsin silememişsin. Boşver dersin artık o kadarda umursamıyorum. Ama içten içe de bilirsin söylediğin yalanın büyüklüğünü. Sonra biraz daha zaman geçer , artık o çok az aklına gelirken yolda veya bir yerlerde görürsün tüm döngü başa sarar geceleri uyku girmez gözüne fotoğraflarına falan bakarsın arsızca. içip içip sızarsın bir süre . Herkes ama herkes sana iyi olup olmadığını sorar içinden ''geberiyorum.'' diyesin gelir ama'' iyi işte idare ediyoruz dersin.'' Sonra sen bu üzüntünün içinde yanıp yanıp kül olurken yavaşça içindeki duygu sen harlandıkça söner o yanan ateşin dumanı gibi üzüntünde sen veda bile edemeden uçar gider geriye o büyük yangının külleri kalır işte o zaman unutursun. Artık onun uğruna yanıp bittiğin zaman unutursun artık oda senin içindeki ateş gibi gitmiştir sadece ufak bir hatırası kalır hiçbir zaman detaylarını hatırlayamadığın.
