"birden duracaksın, soracaksın kendine
neden bu düzen böyle, neden herkes sahte
sonra susacaksın, göreceksin halin yok
devam edeceksin, yalandan yaşamaya.."
inkar etmeyin, hanginiz yalandan yaşamıyor? hanginizin hayatı hakikatler ile dolu?
bazen derim kendime acaba sıkıntı yaşadığım devirde mi? belki kılıçlı kalkanlı zamanlarda yaşasaydım daha mutlu olurdum. bununla ne ilgisi var demeyin, öyle.
şimdi her şey daha kolay öyle değil mi? belki de bu kolaylıktır insanı canından bezdiren. belki de onlara erişmek için çaba göstermek daha mutluluk vericidir ve bundan mahrum kalıyoruzdur. belki hiç de bahsedildiği kadar şanslı değilizdir.
sonra düşününce, sıkıntının biraz da insanlıkta olduğuna kanaat getiriyorum. neden bu düzen böyle sorusu. her devrin kendine ait bir düzeni var. her devrin insanının kendine has bir ibneliği var.
sanırım insanın en mutlu olabileceği yaşam biçimi, gamsızlıktır. şu ablamızınki gibi mesela:
hepimiz popomuzu mu tokatlatalım yani diyeceksiniz? hayır elbette. zaten popo tokatlatmanın konumuzla ne ilgisi var onu ben de anlayabilmiş değilim.
insanı en mutlu eden yaşam biçimi, en doğru yaşam biçimi demek değildir. bunun da bilincindeyim ama doğru olanın ne olduğu konusunda da şüphelerim var. daha tanrının olup olmadığı mevzusunun bile içinden çıkamamışken, yukarılarda bir yerlerde bizi izleyen birinin benim için bir planı olduğuna nasıl inanabilirim? evrendeki o muhteşem düzenin bir parçası olduğumu ve benim de sıramın geleceğini, benim de bir görevimin olduğunu nasıl bilebilirim? bunu bilemem elbet, ancak ve ancak inanabilirim.
inançlar... belki de boşa kürek çekmek deyiminin tam anlamıyla karşılığı. buna rağmen onlarsız yaşanamaz. inançlar kadın gibidir; onlarla da olmaz, onlarsız da olmaz.
görüyorsunuz ya, ben de tipik 21. yüzyıl insanıyım aslında, umutsuz bir vaka. düşünüp, sorgulayıp hiçbir sonuca varamayan ve yine eskisi gibi yaşamaya devam edecek olan zavallı.
''ay ay ay ay, insanlık halleri
ay ay ay ay, mutluluk hayalleri''
