10 yıllık arkadaşımla sevgili oldum. Rüya gibiydi düşünsene... zaten kanka gözüyle bakmıyorsun artık leveli sapıtmışsınız. Bunun yanında deli gibi güveniyorsun, sevildiğinden adın kadar eminsin, aşırı keyifli vakitler geçiriyosunuz. Tam bir rüya.
Ama yapmayın. Yaşayan biri olarak en yakın arkadaşınızla sevgili olmayın bu kadar net söylüyorum.
O kadar pişmanım ki. Tamam eyvallah harikaydı ama onu kaybetmek hiç istemezdim. Hatta duygular bittikten sonra arkadaş kalmak istedim, 'sahiden bitti'. Geri kazanalım birbirimizi eskisi gibi olalım istedim ve yapabileceğimden de emindim. Denedik birkaç gün neyse...
Öyle berbat bir histi ki...
Başım her sıkıştığında koşa koşa telefona sarılır onu arardım, iyi günümde de tabi. Arkadaşken 'hayatımda iki tane önemli kadın var. Biri annem, onu seçme şansım yoktu. Digeri sen...' diyen adamın hayatında herkesleşmişim. ( o cümleden ekmek yersiniz beyler)
anlayacağınız eskisi gibi güçlü bir bağ kalmamış aramızda. Çok önemlisin benim için falan filan diyor yine ama eskisi gibi değil anlıyorsun. Kendi hissetiklerinden de, O'nun hissettirdiklerinden de...
Kısacası, yapmayın.
Üstüne başkasını sevemezsiniz demiyorum bakın, O'nu kaybetme ihtimalinize değmez...
hiçbir his yanında olması kadar değerli değil. Yeni insanlar tanıyın.
