Karmakarışık duygularla çalkalanan,
ikilemde kalan ruhumun ,aciklayamadiklarima ihtiyacı olduğunu biliyorum.
Sanki şiddetli bir darbe herşeyi düzeltecek ,
ümit dolu menekşeler denizindeki yelkenlilerim dönecek,
Karıncalardan tayfalarim erik ağacından yapılma yelkenlerini,
Papatya sesleriyle gezdirecekti.
Herşeyin bittiğini an,
Hastane odasınin insanı caresizlestiren sessizligimi acaba,
Ağlamak isterken neden diye sorsam,
Ayıp olur mu tanrıya,
Babamı bir daha gülerken goremeyecegimi bilmek,
Korkularimin gerçekleşmesinden mi korkmak,
"Yoksa gerçek olanlar mi daha korkutucu"
Hayattaki sevdiklerinize sarılın,
Sımsıkı..
Toprak sarmadan...
(Sizin ve ailenizin ve tüm sevenlerinin başı sağolsun)
