Aslında hepimiz bir Martin Eden değil miyiz? Yazıyoruz, yazmayı seviyoruz. Yazmaktan para da kazanmıyoruz. Edebiyat, genel kültür, tarih, siyaset kim ne isterse o konudaki düşüncelerini ortaya koyuyor. Beyin bir kez hava almaya gör, yaz babam yaz diyoruz. Yazma tutkumuzu durduramıyoruz. Yazmakla birlikte okuma eylemi de bir tutku bizim için. içimizde acılar, dış dünyaya uyum sağlayamamak da var. intihar eylemi altında da birçok görüşümüzü aktardık. Sonuçta kurmaca bir yapı, Mardin eden bu dünyadan göçüp gidiyor. Yaşadığı sıkıntılar, aşkları, sorunlarını bırakıp gidiyor ama bizler yaşayacağız ki yazmaya devam edelim. Dünyanın daha iyi bir yer olacağına karşı umutlarımız sürüyor.
Benzer şeyleri Sait Faik de ifade etmiş. Yazmasaydım çıldıracaktım, diye. Kimse okumasa da öldükten sonra bizden kalan şeyler olacak belki de bunlar. Yazmak, en asil duygulardan biri olsa gerek.
