Ah babam. Sukur ki hayattasin. Cok ozledim.. ozledikce dinledigim dinledikce de Bunyemi altust eden uber sarki.
Su nakarat tekrar tekrar insanin bu hayatta tek basina nasil ayakta durmasi gerektigini buyumenin ne oldugunu bir baba uslubuyla tatli tatli ama ayni zamanda aci aci anlatiyor:
''yaşlı gözlerle bana gelip sakın üzülme yavrum
böyle büyür insanlar; ağlamak çare değil''
Boyle olunca insan keske buyumeseydik hep cocuk kalsaydik diye ic geciriyor haliyle. Boylelikle zaman denen kavram soz konusu oluyor. Burda ne guzel andirmis Cervantes'in Don Quixote'siyle yel degirmenlerini ve zaman degirmeni iliskisini: eski gunlerin romantik sovalye-kahraman hikayelerine ozlem duyan Don Quixote yel degirmenini buyuk bir ejdarha olarak gorur ve savasmaya kalkisir on a karsi. her ne kadar seyisi Sancho panza ona anlatmaya calissa da onun yel degirmeni oldugunu o dinlemez, bir kere inanmak istemez! Bu yuzden israrla realiteye direnir romantik bakis acisiyla eski sovalye ruhuyla. Ve yenilmeye mahkum olur sonunda artik eskisi gibi olmayan bir duzende.
Bir bakima Biz DE ayni Don quioxe gibiyiz aslinda bu degirmene karsi savas aciyoruz gercegi yok sayarak bazen.
Aci gercek:"zaman değirmenini durdurmak kolay değil" ve duzen artik degisti.
Ne eski guzel cocukluk gunlerimizi tekrar yasayabiliriz ne de akan Zamani durdurabiliriz; Ancak bunu idrak ettigimizde hayatimiza saglikli bir Birey olarak devam edebiliriz.
