yok tabi. allah var demek bize hiçbir şey kazandırmaz. sadece asalak duygularınızı tatmin edersiniz ve bu bir nevi yapay mutluluk sağlayıp belli dönemlerde kiriz şeklinde vuran arayış ihtiyacınızı köreltir.
ayrıca allah inancı çok öyle üstün bir şey de değildir, ilkel kabileler de üç aşağı beş yukarı böyle bir şeye inanıyordu. yani genel tanrı tanımı olarak gidiyorum tabi burada.
yani dinin işlevi değişmiyor sadece allah oluyor, yahve, oluyor yok zeus oluyor falan filan fakat bunların hepsi ortak argümanları tanrısal düzeyde hemen hemen kullansa da bir açıklama getirebilmiş değiller.
refleks olarak tüm dindarlar aynı tepki veriyor zaten, tanrısını yok sayınca vay efendim sen nasıl benim tanrım yok dersin, yok ölünce görürsün, yanacaksın.
bunlar bir savunma da değildir efendim ve bir tanrıya inanmak bize hiçbir şey kazandırmaz çünkü bir açıklama değildir hatta daha büyük bir yüktür.
tabi bunu inançlı köyde yaşayan çomar için demiyorum, o adam zaten inanmak zorunda çünkü hayatında bir şeyleri düşünüp araştırıp geliştirecek konumda değil, ortak algı etrafında toplumsal normları benimseyip uysa ve dinin sistematik yanıyla kendini tatmin etse yeter.
ancak işin düşünen kısımına gelirsek tanrıyla bir şeyleri açıklayınca sıra tanrıyı açıklamaya gelecek ve görünen o ki açıklayamayacağını anlayanlar tanrının zaten açıklanamaz olduğunu tanrı tezine katıp olayı tamamen içselleştirmişler.
biz bir bilinmezlik karşısında hiç bilemeyeceğimiz bir şeyi referans alıp bunla tatmin olursa yapay mutlulukla kendimizi tatmin eder ve asla esas gerçeği öğrenmeye cürret edemeyiz.
o yüzden her din ve inanç gibi boştur bu inançta.
