Öncelikle soracağım soru kıskanma hissi herkeste olmak zorunda mı? Kıskançsızlığımın nedenlerinin aşağıda yazdıklarım olduğunu düşünüyorum. Ben istediklerimi mantıklı bir çerçevede belirlediğimden çoğunu elde ettim ve hiçbir zaman kimseyi kıskanmadım, kızları etkilemek için hiçbir şey yapmadım. Ülkemizdeki en iyi okulları okudum, en iyi eğitimleri aldım. 2 dil daha öğrendim. Yapabilirim dedim, insanlar üzerinden hayaller kurmadım, çünkü kimsenin nasıl davranacağı belli olmuyor. Bu mantıkla düşündüğümden şu ana kadar sevgilim olmuş 3 kişiyi de kıskanmadım, sadece onlarla sık sık görüşmek istedim, birçok tanıdığımın yadırgadığı bir iş de becerdim. Son sevgilimi tanıyalı 3 hafta olmuştu, ancak onun kendime hiç uygun olmadığını düşündüğümden kurtulmak için kız arayan bir arkadaşımla tanıştırdım ve bir daha aramadım, üzülmedim de. 2 yıldır ilişkileri var ve evlenmek üzereler * Hiçbir değişiklik hissetmedim. 21 yaşıma kadar kızlarla hiç uğraşmadım, hep zaman kaybı olarak gördüm, sevgiden haberim de yoktu, sevgiyi yeni öğrenmeye başladım ancak genelde bana sevgisizsin diyorlar. Orta okulda numaramı almak isteyen hoşlandığım kızı yollamıştım, 3 yıl uğraştı kızcağız ama bende o zamanlar kafa yok, kullanmaya bile çalışmamışım kızı, eve gidip internetten araştırma yapardım veya oyun oynardım. ANCAK, belli bir yaştan itibaren ne oluyor bilmiyorum, insanlara daha çok ihtiyacım olduğunu hissediyorum ve daha çok arkadaş edinmeye, muhabbet kurmaya çalışıyorum.
