ara sıra kederlenmiyor değilim ama pişman mıyım? aslında değilim.
şimdi şöyle bir durum ki kolay olgunlaşan bir insan değilim. yaşıtlarımdan bi üç dört sene sonra gelişiyor benim duygu dünyam. yani muhtemelen bir sevgili edinmiş* olsaydım da muhtemelen şu an yine yalnız olurdum. yürütecek şartlara sahip değilim.
aslında düşünüyorum gerçekten ne istiyorum diye? bu sevgili meselesi hiçbir zaman listede ilk üçe oynamıyor.
