- umut ne tuhaf şey. varlığı da yokluğu da üzüyor insanı.
+ ne alaka şimdi
- sence de öyle değil mi?
+ bence insanı üzmeyen şey yoktur
- nasıl yani?
+ mutluluk dahi yeri gelip hatırlandığında hüzünlendirir insanı.
- o zaman şöyle diyebilir miyiz: insanı hüzünlendirmeyen şeylerin anasını sikeyim?
+ ne bu şimdi?
- aforizma.
+ baya iyiymiş.
- içimi o kadar doldurdum ki ne yapsam dışardan boş görünüyorum.
+ için de boş.
- niye lan stefan zweig okuyorum.
+ oo pardon.
- sen niye böylesin?
+ nasıl?
- hiçi, küçük şeylere tercih ediyorsun.
+ hiçliğin bir onuru vardır. küçüklük ezikçedir.
- bu seni rahatlatıyor mu?
+ hayır beni yalnızca karım rahatlatıyor.
- nerde şimdi?
+ biraz rahatlayabilmek için annesine gitti.
- serin hikayeymiş.
+ niye stefan zweig okuyorsun?
- kitapları hem ince, hem de ucuz.
+ senin en çok bu doğruluğunu seviyorum.
- ben de senin yalanlarını.
