iyi bir eş olamamak korkusu.
iyi bir anne olamamak korkusu.
eşi kırmamak için kendinden taviz vermek korkusu. taviz verip kendin mutsuz olurken her şeyin ideale dönüşmesi korkusu.
benim hayatım genelde böyle geçti. ben bi şeylerden vazgeçtikçe herkes mutlu oldu. içi rahatladı falan. ilerde de böyle olmasından korkuyorum.
yukardakilerin hepsi palavra. şimdi itiraf ediyorum.
en önemlisi aslında bunca sene boyunca birbirine bağırıp çağıran bir anne baba ile büyümüş olmak. anneye babama en son ne zaman seni seviyorum dedin dediğinizde kahkahalarla gülmesi, komik bir şey söylemişsiniz gibi. babayı hep anneyi ya da kardeşinizi ya da sizi azarlıyorken hatırlamak.
ve onlar gibi olmaktan ölesiye korkmak. yalnız ölmenin, çürümenin daha çekici gelmesi.
babam gibi birini severim diye ödüm kopuyor sözlük. seversem ve bana bağırırsa ağlarım.
