insanları hüzne sokan çıkmama durumu.
daha lisede çıkmaya başladığınız, üniversiteye beraber kayıt yaptırıp orada gezip tozduğunuz, bir gün kaldığınız daireye çağırıp kızlığını bozduğunuz, deli gibi sevdiğiniz, dahi evlilik teklifinde bile bulunup nişanlandığınız ciğerparenizin bakire olmadığı için anneniz tarafından reddedilmesi...
evet, nişandan sonra anneniz sorar, "oğlum düğün felan yapılacak, bu kız acaba bakire mi? bir sor bakalım", siz de yavuklunuza gidip dersiniz "sen bakire misin?", o ise "oha! aşkım saçmalama, ne bakiresi!? 16 yaşımdan beri seninleyim ben, evlilik teklif ettiğin gece senin oldum ya 20 yaşımızdayken?!?!?! o zamandan beri de neredeyse her gece sende kalıyorum ya!?" o anda içiniz cız eder, zira sevdiğinizle yolları ayırmanız gerekmektedir. sessizce eve döner, ananız sorduğunda, "değilmiş aney!" dersiniz. o da dizlerini dövmeye başlar "vay başıma gelenleeeğr, daha rüştiyede çıkıyordunuz, 10 yaşında mı vermiş kukuyu elaleme müptezel orospuooouuvv!!!" diye ağlar. siz de o kadar safsınızdır ki, durumu anlamayıp gerçekten ayrılırsınız. o kız nasıl dayandı size, nasıl sevdi lan sizin gibi cühelaül arz'ı? pislik adam yaa, bi bitmediniz amk!!! geberrr!
