Savaşta ailesini kaybetmiş, tek başına yaşam mücadelesi veren bir genç kızın hikayesi.
Kimsesiz kalmanın acısıyla büyük bir boşluğa düşen genç kız, savaşın yüreğinde açtığı yaraları sarabilmek için, bahçesindeki iki kuzucuğu ile avunur dururmuş.
Her sabah uyandığında onlarla dertleşir, sevişir, oynaşır, daha sonra da onları Vardar nehri kıyısına otlatmaya götürürmüş. kuzucukları otlarken Vardar’ın delice akan sularına bakarak, içindeki sıkıntıyı yüksek sesle dile getirirken gözyaşları Vardar’ın sularına karışırmış.
Günler böyle devam ederken, kızın Vardar’a söylediği bu sözleri karşı kıyıdan duyan bir çoban genç kıza aşık olur. Kavalını çıkarıp, çalmaya başlar. Ezgiyi duyan genç kız başını kaldırır ve tepedeki çobanın ona baktığını görür. Utanarak başını öne eğer. Bunun üzerine çoban kavalı bırakarak şöyle seslenir genç kıza...
Sen bir öksüz ben bir garip alayım seni
Alayımda gizli yerde sarayım seni
Çobanın bu güzel duygularına kayıtsız kalamayan genç kız sevgiye sevgiyle cevap vererek, o da türkünün geri kalan kısmını seslendirir.
ben göçmen kızı gördüm tuna boyunda
elinde bir besli kuzu hem kucağında
doğru söyle göçmen kızı annen var mıdır
ne annem var ne babam kalmışım öksüz
sen bir öksüz ben bir garip alayım seni
alayım da gizli yerde sarayım seni
telgrafın tellerinden haber var mıdır
ne haber var ne mektup kalmışım öksüz
doğru söyle göçmen kızı annen var mıdır
ne annem var ne babam kalmışım öksüz
sen bir öksüz ben bir garip alayım seni
alayım da gizli yerde sarayım seni.
