yavşağın önde gideni, her türlü küfrü hakeden ibnetor.
mühendis edasıyla bindiğiniz tahterevallideki karizmanızın mına koyan, o güzelim ambiyansı bozan, hatta geleceğinizle oynayan arkadaş demeye bile bin şahit isteyen lanet herif.
düşünün lan, güvenmişsiniz arkadaşınıza. canınızı emanet etmişsiniz, yukarı çıkınca kendinizi kuş gibi hissetmişsiniz, titanik misali yere çakılışınızı hazırlayan ipne ise o an içinden ne hain planlar yapiyormuş. o an, işte o an. kıçınızın sert toprakla buluştuğu, oturduğunuz demirin kıçınızı zorladığı, hayattan koptuğunuz o an.
peki o ipnetor ne yapar? arkadaşı havada süzülürken, mutluluğun doruk noktalarına ulaşmışken, aniden iner ve kahkaha atar. gel de bu çocuğun ailesine, yakınlarına küfür etme. arkadaşıyla birlikte oluşturduğu ambiyansın değerini bilmek ve bu doğrultuda en üst seviyeye ulaştırmak yerine, yavşaklığın en güzel örneğini sergilemeyi yeğler. bunlar büyüyünce de, tam siz oturacakken, sandalyeyi altınızdan çekmeye yeltenen sevgi pıtırcığı, denyolar olur. daha çocukken bu durumun farkına vardım ve arkadaşlıklarımı buna göre belirledim. amına koyayım hepsinin diyebilmeyi çok istiyorum ama anılar, yaşanmışlıklar, buna engel oluyor. neticede çocukluk arkadaşı.
