Yalan yalan yalan...
Yaşanan,yaşanmış,yaşanacak olan her şey yalan.
Gözlerine baka baka,
Sevginden şüphem olmadan devam ettim yola.
Yolun sonuna geldiğimizde,
Gerçekler vardı yaşanması gereken mutluluğumuzun yerine.
Öğrenilenler yüzüme tokat gibi çarptığında,
Açıldı gözlerim aniden.
Görmem gerekenleri,,,tüm bunlar olmadan görmem gerekenleri görebiliyordum tüm açıklığıyla.
Hangisi canımı daha çok yaktı bilemiyorum,
Kırılan gururum mu,tüm yaşananların yalandan ibaret olması mı,senin hakkında söylenen gerçeklerin doğru çıkması mı??
Sanırım bunların hiçbiri canımı yakmadı benim.
Canımı yakan kendi aptallığımdı,
Nasıl bu kadar kör olabildiğimdi.
Karşıma dikilip hesap sorsan da verilebilecek cevabım yok aslında,
Söylenebilecek,verilebilecek o kadar çok cevap olmasına rağmen .
Bu kez susmayı seçtim ben...
Yok olup gitmiştin sen bir akşam benden.
Şimdi ne diye bir cevap vermeliyim ki.
Bitti!!
içimdeki her şey bitti!
Bu kez içimden bir şeyler kopup gitmiyor,
Bu kez özlem yok içimde.
