bu cep telefonlarına sahip olmadan önce geç saate kadar dışarda kalamazdık, ne zaman ki cep telefonu edindik olan özgürlüğümüz de elimizden alındı. özgürlük gitti bide bunun yanında karizmayı çizdik. nasıl mı? inceleyelim;
telefon çalar.
-efendim annea.
+nerdesin, napıyosun?
-arkadaşlarla oturuyoruz.
-kimler?
evet, bu soruya cevap vermek ciddi anlamda zor. isimleri tek tek saysan ayrı dert, rezillik. hani hepsi yakın arkadaşın olsa neyse de, yeni tanıştıkların varsa demez mi eşşek kadar olmuş daha isim sayıyo velisine diye.
der tabi.
işin kötüsü farz et ki sevgilinle birliktesin ya da en kötüsü sevgili adayınlasın ve annene o ismi o saatte söyleme şansın yok. ama anne bu, ısrarla soruyo o kim diye. farklı isim söylesen de olmaz...
orda laf dalaşına da girilmez ki, anne arkadaşım işte şu yaşa geldim hala soruyosun diye.
ama takıldı o bi kere, öğrenecek illa ki.
telefon çekmiyo deyip uzaklaşın biraz ortamdan, ya da daha mantıklısı;
"aloo, annneee, anneaa, anneea konuşsana, sesin gelmiyo"der kapatırsınız telefonu.
artık annenizin karakterine göre gidin tuvaletten falan arayın ya da kısın sesini, kapatmayın ama meraklanır bu sefer.
uygun bi zamanda da uyarın, onların yanındayken isim sorma diye. ama benden söylemesi işe yaramaz.
en temizi buluşmadan önce arayıp, anne ben hedegül, hedecan ve hedenazla buluşcam deyip keyfine bakacaksın...
