bir daha konsere gidemeyecegim. iste buna sebep olan konser.
18.30 gibi mekandaydik, 19.00'da mekana girdik. mekan bir enteresandi acikcasi. bir dolu tip plazalarindan yeni cikmislar da az kala oraya yetismisler gibiydi. bazilari purolu, bazilari ellerinde nal gibi icki kadehleri ile geziyorlardi. iki saat ayakta bekledik. buraya kadar hersey normal. ama saat 21.00 sonrasi beklenen 50 dakika biraz sinir bozdu acikcasi. yuhalamalalarda tam o zaman denk geldi zaten. saat 21.50 gibi baba cikti. trafikten dolayi gec kaldim lafiyla gonulleri aldiktan sonra da show basladi.
akil almaz bir 2 saat yasatti. ama sadece kendisi degil, grubundaki her adam tek kelimeyle muhtesemdi. nefesliler, bas gitar, solo gitar, davul, keyboard. akil almaz bir ahenkle caldilar. sololar muhtesemdi. hele ki gitar solo atan bonus sacli baba hendrix yutmus. aglatti gitari.
3 sarki sonrasida yapilan jamsessionlarda jazz festivaline yapilan kiyakti acikcasi.
ve asil mevzu. baba once vip seyircinin arasina sonra da biz fakirlerin arasina daldi. burun buruna geldik, dokunduk, hayir duasini aldik. muhtesemdi.
bir de bir abla vardi. once lenny'ye varabilmek icin tum calisanlara yavsadi. sonra bir anda vip tarafina gecti. orada bedava ickileri alip arkadaslarina dagitti.
her an ablamiz hurriyet'te lenny ile yattim diye roportaj yapabilir. cunku derdinin bu oldugu cok belliydi acikcasi.
son sozum de sana lenny;
sen her hafta gel her hafta dinleyeyim seni. o ne ses bilader.
