benimdir bu insan. aslında ne kimin baktığı umrumda ne kimin ne diyeceği. herkes kalkıp oynadığında bir bebekle başbaşa kalmıştım masada. ben bebeğe bakıyorum kucağımda bebekte bana bakıyor. sonra bebekle birlikte bakıyoruz oynayan insanlara. sonra ben düşüncelere dalıyorum.. ah yazık bana. düşüneceğine oynasana? yok yok ben hala niye oynuyoruz diye düşünüyorum. ondan sonra nietzsche gibi aforizmalar üretmeye çalışıyorum. arkadaşlar keyif meselesi bunu hayatta girişimlerinde başarılı olamayan asosyal insanlar yapmıyor, öyle değil.. bu arada asosyal değilim. ama sonuca ulaşamayan muhteşem girişimler yaptığım doğru.
