bir kez olsun çıkıp da, şu kavurucu sıcaklarda hayvanlara su verelim öğüdünde bulunulması yerine, hep insanın çıkarlarının ve keyfinin söz konusu edilmesi durumudur.
şu an çok terliyim az önce bir bardak soğuk su içtim ve sokaktaki hayvanların halini düşünerek iç geçirdim. ne kadar duyarsızlaştığımızı, umursamazlaştığımızı düşündüm. her insan sokaktaki bir hayvan için fazladan 5-10 saniye düşünme yetisini harcasa, dünya ne kadar güzel bir yer olurdu öyle değil mi? sadece evden çıkarken çöpün kenarına bir kap su koymakla... evet bu olurdu.
cuma hutbesi mevzusuna geri dönecek olursak, evet şimdi cuma namazlarına gitmiyorum ama yıllarca gitmişliğim var. oradan biliyorum. 'bilmeden yalan yanlış konuşma, öyle konuşmalar da yapılıyor' diyeceksiniz. o zaman ben de size şöyle derim:
yine yapılsın, 1 kere değil 5 kere değil 10 kere yapılsın. insanın kendi aklı var. hayvanların ise üstesinden gelemediği, gücünün ve aklının yetmediği şartlar çok. yani bize muhtaçlar. bu yüzden insanlara ulaşma imkanı olan ve halkı etkileme kapasitesi yüksek olan imamların böyle bir bilinci aşılaması gerek diye düşünüyorum. belki o zaman insanlar, en azından sevap diye bir şeyler yaparlardı.
