Hesap benim duvar benim olduğuna göre buraya biraz içimi dökebilirim sanırım.
Aşağıda anlatacağım olay, kişi ve kurumlar tamamen hayal ürünü olabilir. (Olmayadabilir)
ilişkilerimizin birkaç detay, problem haricinde bitme sebeblerinden biri olan aldatma mevzuunda söylemek istediğim şeyler var. Bunlardan en önemlisi değerli romalılar, ilişkiniz var ise ve karşınızdaki ile aranızda sevgi kalmamışsa saygıyı bitirmemeniz gerekmekte. Her ne yaşanırsa yaşansın her ilişki güzel başlar ve ilişki sürecinde mutlaka yüzünüzü gülümseten ve “allahım, sana bu günleri gösterdiğin için şükürler olsun” dediğiniz anlar vardır. Bunlara istinaden ilişkinizin bitiminden sonra bile her ne kadar inkar edilse de bu güzel anlar hatırlanır, saygı sevgi çerçevesinde bitmiş ise ilişki gülünür belki efkarlanır ve hayata devam edilir. Ancak ilişki taraflardan birisinin ihaneti ile bitmişse işte o zaman ne o güzel başlangıçların ne de o beraber geçirdiğiniz güzel günlerin kıymeti kalmaz. Daha da fenası, aldatan kişinin karakteri, haysiyeti ve şerefi üzerine düşünüp durmaya başlarsınız. En kötüsü ise karşınızdaki insanın sevgiye, bağlılığa ve ilişkiye olan inancını yitirmesine sebeb olursunuz ki bu her insanın mutlu olma sağlıklı ilişki yaşama hakkını elinden aldığınız için “kul hakkına” girebilir. Doğal olarak ne geçirdiğiniz günlere olan inancınız ne de karşınızdakinin inanırlığı, güvenilirliği üzerine saygınız sevginiz kalır. (Neye inanırsa inansın kişi) inancı kuvvetli insanlar bir de şunu söylerler; dünya yaşattığın her şeyi sana yaşatacaktır. Adalet bir gün elbet seni de bulacak. Ben pek inanmam ama dursun. “Artık seninle aynı paralelde ilerlemek, hayatımın geri kalan günlerini seninle geçirmek isteyemiyorum-istemiyorum. Kusura bakma. Her şey için teşekkürler, hoşçakal” demek inanın çok kolay ve çok daha saygı duyulası, hatta ve hatta “ayrılılan” kişide olan sevginin devamını bile sağlayabilecek basit, insani cümlelerdir. Ve sizi yüceltir.
(Son paragraf) Sosyal canlılar olarak, insanlar içerisinde belli bir düzende yaşama mecburiyetimizden, insan olarak, kimseyi sevmek zorunda olmadığımız gibi, aynı ortamda iletişim halinde olduğumuz insanlara olan saygımızı bitirmememiz çok önemli. Ve tabii ki onların bize olan saygısını kaybettirmememiz. Çünkü sıfatlarımızı insanlığımızın üzerine yapıştıran bizler, sahip olduğumuz sıfatları ancak insan olarak yaşayabilir-yaşatabiliriz.
Ölümün olduğu dünyada ilişkilere bu kadar önem vermek ne derece doğrudur tartışılabilir. Zaten zaman her yaraya her zaman merhem olmuştur. Bu sebepten, insan olarak kalmamız ve sebeb olduğunuz her acıyı, mutluluğu misli ile yaşamanız dileklerimle * Bir başka iç döküşte görüşmek üzere sevgiyle kalın.
