başlık böyle olunca insanın soruyu soran kişiye bi saydırası gelıyor ama o da haklı napsın. siz hiç en yakın arkadaş ağlarkenki çaresizliği tattınız mı? ben başkalarının yanında hiç ağlamadığımdan soru sorulan değil de soruyu soran taraftım hep. ortada bir durum var bişeyler yapmak ıstıyorsun yolunda gitmeyen şey ne ise onu alıp yoluna koymak ıstıyorsun ama elınde olmuyor, insan kendını çaresiz ve işe yaramaz hissediyor, hele işin içinde ölüm varsa. sonra ağzından o iki kelime çıkıyor. iyi misin?
