Yaşamak, sonuna kadar yaşamak
Hayatın tüm sırlarını keşfedeyim derken yorulmak... Dizlerinin üzerine çökmek... Sıkılmak... isyan etmek ve dönüp dolaşıp yine bir ucundan tutunup çalışmaya devam etmek. Bittim dediğiniz anda yettim diyen kudret ile beraber en karanlık geceleri aydınlık sabahlara bağlayabilmek.
Çok güzel şey yaşamak. Hele ki ciğerlerinize doldurduğunuz nefesin kıymetini solunum yollarınız tıkanmadan anlayabiliyorsanız, mayına basmadan iki ayağınıza bakıp hayran hayran seyre dalabiliyorsanız, mayına bastıktan sonra ellerinizi fark edebiliyorsanız, savaşı görmeden barışı anlayabiliyorsanız... Hele kapkara gözlerle ışıl ışıl bakan çocuklara gülümseyebiliyor, onların göz hizasına gelip kocaman öpebiliyorsanız çok güzel şey yaşamak.
Yaşamın tüm sırlarını keşfedeyim derken yorulmaktır yaşamak. En durgun anlarınızın kıymeti biliyorsanız güzeldir yaşamak. Acıyı da sonuna kadar yaşamak. Göz yaşlarınızı keşfetmek. Onların en güzel haberlerinin müjdeleyicisi olduğunun farkına varabilmek. Bir Anadolu türküsü dinleyip her dizesine hayran olmak. Hayatın farkına varmak.
Yaşamın içine serpilmiş acılarda o kadar güzel tatlar gizli ki. Hele uzun bir yolculuğa çıkmadan evvel geriye dönüp aileye el sallamanın tadı hele el salladıktan sonra ağır ağır giderken yutkunduğunuzda gırtlağınızda düğümlenen tat... en kısa zamanda dönmek üzere söz verip annenize sarıldığınızda annenin tertemiz saçlarının kokusu...
Yaşamak çok güzel. Kendini dağlara, bayırlara vurup avazınızın çıktığı kadar bağırabilmek. Birisini sevmek, birilerini sevebilmek. Sevdiğini söyleyebilmek çok güzel. En ulaşılmaz aşkları şiirlerinizde yaşatmak. Aşıkları şiirlerinizde kavuşturmak.
Yaşam var iken nasıl olur da düşünce olmaz ki? Düşüncenin güzelliğini keşfetmektir yaşamak. Acılı insanların acılarına merhem olmayı düşünmek, hayat kurtarmayı düşünmek, çaktırmadan fakirlerin hanelerine çeşit çeşit nimetlerin ulaşmasına vesile olmayı düşünmek. Vuslatı düşünmek. En zorlu deneyimlerden sonra ulaşacağınız sevinç gözyaşlarını düşünmek.
Yaşamak huzuru yakalamaktır. Yaprak düşerken mutlu olabilmektir. Dertleri kederleri davullarla zurnalarla karşılayabilmektir. Sessizce onları ağırlamak. Huzurun saklandığı yerleri keşfedebilmektir.
Yaşamak; para, şan şöhret sokaklarında bulamadığınız zaman tekrar dönüp huzuru paylaşımda bulmaktır. Paylaşmak elinizdekini ortadan bölmek yani. Bir iken iki yapmak.
Yaşamı kendileri için çekilmez kılanlar da belki de biri iki görenler. Sevgiye, sevgiliye ulaşınca bir iken iki olduğunu sananlar. Halbuki önemli olan bütünleşmek diğer yarını bulmak değil midir? Yaşamak bu şaşılığın farkına varıp kıymet bilmektir. Kendini diğer yarına adamaktır. Yar'ına adamaktır.
Yaşamın karmaşık denklemleri arasında öyle başrol oyuncuları var ki güçsüz, ufacık tefecik, umursamaz canlılar. Çocuklar... onların gözlerindeki ışığı el birliği ile söndürene kadar cıvıl cıvıl çocuklar. ister sosyetenin göbeğinde doğsun, ister mütevazı bir memur evinde, ister Afrikalı olsun, isterse roman. onlar her daim yüzünde gülümsemesini eksik etmeyen canlılar. Sokakta buldukları iki taş ile mutlu olabilenler. Fazlasını isterken sağlığını kaybedenlerden oldukça farklılar. Anı en güzel yaşayanlar. Üç beş plastik parçası ile tüm günlerini muhabbetle geçirebilenlerdir çocuklar. bu enerjilerin kaynağı belki de sır dolu bakışlarında saklıdır.
Yaşamak hayal kurmaktır. Uçsuz bucaksız hayaller kurabilmek. Hayallere ket vurulamayacağının farkına varabilmektir. Yüreğinizi bir anda binlerce, milyonlarca kilometre ötesine taşıyabilmek. hayal kurmak da güneşe bir kazma, bir kürek ile varıp oraya mor sümbülleri dikip yeşertebilmektir.
Güzel şeydir yaşamak.
Yürekleri gözyaşlarıyla ıslatmak... orada sevgiyi yeşertmek... Düşleri yeşertmek, yeşeren düşlerin hasadında sevgiyi kucak kucak toplayıp dosta, sevgiliye gökten yağan yağmur misali baştan aşağı döküvermek. Güzel şeydir yaşamak, umuda sımsıkı sarılmak...
