hayal kırıklarımdan konuştum durdum haftalarca;şimdi ben koca bir hayal kırıklığıyım.böle olmasını istemezdim hiç,seni üzmek ister miydim ki ben?sen benim sahip olduğum tek gerçeksin.amacımı yitirdiğim anlarda,lanet okuduğum onca zamanlarda hayata tutunmamı sağlayanımdın sen.sana bunları yaşatmak istemezdim.dönüşü olmayan bir şeydi benimki,tek istediğim suçumun bedelini ödediğimi bilmendi.ödedim anne hem de güvenini kaybederek en ağır bedeli ödedim ben.ödedim anne hem de tüm sevdiklerimi kırarak uzaklaştırarak,kendime olan saygımı yitirerek ödedim ben.
oysaki tek ümittim ben,tüm sevinçlerine sebeptim;öle olarak kalmayı dilerdim.şimdi üzüntülerle ve hayalkırıklıklarıyla dolu gözlerin.keşkelerim gitgide boğuyor beni anne;başa çıkabilirmiyim sensiz bilmiyorum.zaman ilerledikçe görürsün gerçekleri derdin hep göremedi işte senin kızın,seni hayal kırıklığına uratmıcam demiştim ya anne,,urattım bak!!!yıllardır tek korkumdu bu;korkumu yenemedim anne!ne kadar pürüzsüzdü saflığım halbuki...keşke herkez senin beni tuttuğun gibi narin tutsaydı,kırmasaydı,dökmeseydi gözlerimden yaşlarımı.hep güçlüydüm ama ben deilmi?ne olursa olsun atlatırdım ben,üstesinden gelemeyeceğim hiçbişi olamazdı.bende öle bilirdim anne.taki aşık olana kadar.canım o kadar yandı ki annem...tek başa çıkamadığım şey oldu aşkım.hayallerim,gururum,beni ben yapan her şey parçalanmıştı.toparlanmalıydım bana yakışanı buydu değil mi??değil işte anne,sen beni anlamadın hiç,güçlü dedin!!!olamadığım zamanların geleceğini hiç düşünmemiştin belli.ben güçlü kız falan deilim anne!!!artık değilim.keşke olabilseydim...
hatalar yaptım birçok;ama ben seni üzmek istemedim hiçbir zaman.seninle bugün konuştuğumuzda seni nasıl hayal kırıklığına uğrattığımı hissettim.dayanamadım buna.ben senin biricik kızın,tek güvendiğin,tüm bel bağladığın,tutunduğun dalındım.sana bana hayatıma bunu yapmamalıydım ama anlayamadım annecim.yapamadım,dimdik ayakta durup içimdeki yaralarımı saramadım.üzgünüm sana bunu yaşattığım için.seni ne kadar sevdiğimi bilirsin.kendimi haklı çıkarmaya çalışmıyorum çünkü öyle haksızım ki şu anda...senin benim yüzünden üzülmeni hiç istemezdim.
doğruları söyledim ben hep sana,ufak tefek beyaz yalanlarımda oldu arada bir.ama ben seni hiç kandırmadım,bunu düşünmedim bile.sen bize ne kadar kötü de olsa doğruyu söylememiz gerektiğini anlatır dururdun.ben hep senin gibi olmak için çabaladım,onun için seni hep dinledim.şuanda yaptığım gibi yaptığım şey ne kadar kötü olursa olsun yalan söylemedim sana.hep doğruları konuştum,hep içimde sakladıklarımı anlattım açık açık olmasada.senin gibi olmayı beceremedim ben anne,çok çabaladım senin gibi olmak için.bugün senin gibi olmayı hak etmediğimi anladım.çünkü sen olsaydın bu duruma gelmezdin benim gibi.güçlü durur,önceliklerini belirler ve yoluna devam ederdin annem.yapamadım ben işte,ama yapmak istedim.o koca üç hafta oda da ağlarken hep senin gibi olmak istedim,ama yapamadım anne.
özür dilerim...bugünden sonra artık güvenini hak etmediğimi biliorum ama bununla nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum anne.senin güvenin ve gülümseyişindi beni tedavi eden.sendin benim kendime güvenim,sendin beni ben yapan.seni hayalkırıklığına uğratmak istemezdim anne!keşke zamanı geri getirebilseydim,keşke seni üzmeseydim.özür dilerim anne,özür dilerim...
