iman etmiş olan kimselerin dostu (; yardımcısı ve işlerinin yöneticisi) ancak Allah’tır ki, O (tevfik ve hidayetiyle) onları (cehalet, nefse uymak, kafirliğe götüren vesvese ve şüphelere kapılmak gibi birçok) karanlıklardan (kurtarıp) o (iman) nur(un)a çıkarmaktadır. O kafir olmuş kimseler ise; onların (dost ve) velileri ancak (saptırıcı şeytanlarla, nefsani istekleri temsil eden) o tağutlardır ki, onlar da onları (yaratılışlarında bulunan islam fıtratının) nur(un)dan (uzaklaştırıp, inkar, şek ve şüphe gibi) karanlıklara çıkarırlar. işte onlar, ancak o (cehennem) ateşin(in ayrılmaz) arkadaşlarıdır. Kendileri onun içinde (bir daha çıkmamak üzere) ebedi kalıcılardır.
