Senden bana kalan en büyük sorun
Hala uyuyamayışım.
Şuraya günün anlamsız ve önemsizliğine dair
Bir şiir bırakayım.
Belki aklının ucundan bile geçmez ama
Neden Müzeyyen? diye sorarsın
Çünkü oluyor,
250 milyon yılda bir olan çifte tutulma, gerçekleşiyor
Yani Güneş’le Ay birbirine tutuluyor.
Gök kapkaranlık.
Senin korktuğun, benim kaçtığım şey
Aşık oluyorum.
En azından oluyordum. Tam oluyordum ki
Bir koydu ağzımın ortasına,
Bayılmışım, ayıldığımda gitmişti.
Bu gün ben olmanın çok da bir meziyet olmadığını anladım.
Üzgünüm ama anladığın şey doğru.
Keşke ile başlayacak şimdi cümlelerin, hissedebiliyorum.
Yazıklar olsun bana değil mi?
Ben de benim kalıbıma tüküreyim.
Bir şeyler oluyor ama henüz anlamış değilim.
Deprem gibi ama sallantı bitmedi.
Seni kırdıysam, ki kırdım
Beni affet, ki biliyorum darılmadın.
Eğer bir gün, aynı rafın önünde
Aynı kitaba uzanırsak tekrar
Bu sefer izin vermeyeceğim senin almana.
Gerek yok romantizme,
Başkasını al sen de kendine.
Ne boş laflar ediyorum değil mi?
Uyuyabilseydim bile daha düzgün şeyler görürdüm rüyamda.
Ama işte tutmuyor uyku, sağolasın.
Ben iyisimi yeniden deneyeyim.
Uykuyu değil ama, yeniden başlamayı.
