henüz küçüğüm mahallede arkadaşlarımla oynuyoruz. gülşah diye bir arkadaşım var ama yapışık ikiz gibiyiz. aynı okula gidiyoruz, evlerinden çıkmıyorum, gülşah bitleniyor, ben bitleniyorum... bitimiz bile ortak. neyse bir gün kavga ettik. bana '' pis alevi '' diye bağırdı ( annem alevi babam sünni). evde de konuşulmuyor bu mevzular. salya sümük ağlaya ağlaya eve koştum.
- anne gülşah bana '' pis alevi'' dedi.
+ aleviyiz ama pis değiliz.
- niye pis dedi, neden alevi olduğumuzu söyledi.
+ boşver ağlama hadi yüzünü yıka..
sonra yıllar geçti. alevi olduğumuz için yemeğimizi yemeyen, mesafe koyan, dedikodumuzu eden insanların varlığına şahit oldum. sivas olaylarınında yanan 37 insanı gördüm. vahşeti canlı yayında izledim. birileri kendine benzemiyor, kendi gibi düşünmüyor, inanmıyor diye insanları diri diri yakabiliyordu. hadi o zamanlar bilgiye ulaşılmıyordu, insanlar daha cahildi diyelim ama hala böyle düşünen, bu iftirayı gündeme getiren insanlar var. bu cidden korkunç.
