en başta zaman. ilişkide belirli eşikleri atlamak ve artık belirli bir sınıra ulaşması durumu.
sonra bence kişilikle alakalı etkiler.
ardından gereğinden fazla değer verilen kişinin bunu farketmesi ve bencillik artışı. bir de evlenmemek.
bu sonuncu tamamen kişisel bir yargı. ilişkiyi bir noktada sonuçlandırmak gerekiyor.
ondan sonrası hayat doğaçlama ve parça parça güzelliklerle dolu.
geçen cnn türk'de bir hocamız dedi ki insanlarda şu yanılgı var. sürekli bir mutluluk arayışı. sanki yaşam gayesi bu. öyle bir şey yok her zaman mutlu olamaz ve olmak zorunda değil insan. bu arayıştan vazgeçmeli.
bu filmde sabit bir rol yok. yeri geliyor çocuk, yeri geliyor playboy oluyorsun. bazen hastayı bazen hataları fazla aciz bir insanı oynuyorsun. ulan öyle zaman geliyor torununa at eşek oluyorsun. böyle bir düşme var mı hümanizm de bence komik. beyaz yakadan at ve eşeğe sırtında çocuk.
ama belki de en mutlu zamanın.
yaşadığınız anın değerini bilirseniz mutlusunuz. çok açık. tevekkül de edin ama. yaradana sırtınızı dönmeyin. ince bir çizgi var onu yakalayın.
