Şu dünyada en dayanılmaz, katlanılmaz insan tipine örnek verilebilir.
Diyalog halinde olduğum 10 kişi varsa, mesai saati içerisinde en azında tahammül edebileceğim ama katiyen iş dışında görüşmeyeceğim 1 kişi oluyor, olmuyor.
Böyle avamlık, böyle basitlik olamaz... Midem bulanıyor.
Ilk iş günümdü, kezbanın birisi merhaba dedikten 2 dakika sonra tüm iş yerinin dedikosunu yaptı.
Öyle basit, öyle varoşki sen ne boksun diyesim geldi, sustum. ilk is gücü çünkü *
Diğeri desen, ağzını açmıyor. Soyutlamış kendini.
Bir diğeri kendinden 12 yaş büyük biriyle evlilik hayalleri kuruyor, büyük değil mi dedim coluk çocukla ugraşamazmış... Cok değil 1 ay sonra evliymiş meğersem diye şiş gözlerle iş yerine gelir.
Bir de klasik abazan tayfası var, setleri çektim. Yaklaşmayın..
velhasıl, en iyisi hiç muhatap olmamak. soğuk falan diye dedikodunuzu yaparlar muhtemelen de, tarzım değilsin tatlım çekil...
