her sabah intihar düşüncesiyle uyanıyorum. sonra birkaç boş işle uğraştıktan sonra kahve eşliğinde tez üzerinde yoğunlaşmaya çalışıyorum. ruh halimdeki keskin değişimlerin bir kısmı kullandığım ilaçtan, bir kısmı ise rasyonel olarak yaşamanın bana daha büyük bir zulüm olduğunun bilincine çoktan varmış olmam. camuscü bir bakış açısıyla tüm rasyonel ve formal adımları tamamladım, ama yapmıyorum.
