Ancak benim gibi "sabır" kavramı sıfırın altında olan bir adam için de yer yer işkenceye dönüşebiliyor.
hele kesinlikle hiçbir alarmın çalmaması, hiçbir nöbetçinin şüphelenmemesi, tek bir kameraya bile yakalanmamanız gereken sızma bölümlerini 100 kere tekrarladığımı biliyorum.
yeteneksizlikten değil. Hızlı olmak istiyorum ve sıçıyorum. O gereken gizliliğe sabrım yetmiyor.
mesela sinmişim kayanın arkasına, iki nöbetçi 3 metre önümde muhabbet ediyorlar.
1 dakika beklesem yollarına gidecekler, ben de rahat rahat binaya sızıcam. o 1 dakika bana bir saat oluyor. sonra kafamdan şu düşünceler geçiyor.
"gidin la artık"
"öff"
"şimdi çıksam önce birinin sonra diğerinin kafasına sıksam olur lan aslında"
"bam bam bam" (biri iner diğeri ıskalanır, ölmeyen alarm verir, mission failed)
ya da;
binalardan birinin tepesinde bir sniper var diyelim, etrafı tarıyor. lazeri geziyor sürekli. 30 saniye beklesem lazer başka tarafa dönecek, ben de tin tin geçeceğim. beyin diyor ki;
"ben burdan deparı bir bassam kesin yakalanmadan geçerim, ya allah!"
telsiz: "sam yapacağın işi sikeyim orda olduğunu biliyorlar"
*mission failed"
Aslında gayet kolay bir konsept ama stealth olayı yoruyor, ağzıma sıçıyor.
