yazıma şunu belirterek başlıyayım. son iki gündür inanılmaz olarak istanbul'u özellikle de kadıköy sokaklarını özleyen birisi olarak bunları yazıyorum.
aslında sinan hocamızı yurtdışında okuyan birisi olarak çok iyi anlayabiliyorum. belki de videoda bahsetmiş olduğu eğitimde aşılanan "muhafazakar milliyetçilik" bunu açıklıyor. insan ülkesini çok özlüyor onun için çabalamak istiyor. en basit örneği yurtdışında tanıştığım ve türkiye'de uzun yıllar mühendislik alanında 16bin tl maaş alarak önemli firmalarda çalışmış birisi bana ülkenin her şeyini kötülüyor bu kişiyi abim olarak görürüm aynı zamanda ama o kötüledikçe hiçbir şekilde inanmak istemiyorum söylediklerine.
o mesela hiç özlemiyorum türkiye'yi diyor nesini özleyeceğim derken bende nasıl özlemezsin diye uzayıp giden konuşmalarımız hiç eksik olmuyor ama sonuç olarak ne zaman türkiye'ye bir gün dönmem lazım diye düşünsem bu tarz videolar yazılar okuyorum bir nebze olsun gurbeti bana çekilebilir kılıyor.
