Geçenlerde eve giderken zıpzıpta konuşan iki çocuğun dialogunu aktaracağım.
-merhaba.
+merhaba?
-şeyyy, biz buraya tatil için geldik. Ama benim burada arkadaşım yok. Acaba arkadaş olabilir miyiz?
+tamam, olabiliriz.
Bu dialogu duyduğum anda adımlarımı yavaşlattım, ve izlemeye başladım. Zıpzıpta süreleri doldu ve ikisi de indiler. Sonra ikisi de ailelerine haber verip ayrı bir masaya oturdular.
Mutluluk, bazen basit bir soruda yatabiliyor. Ve hepimiz çoğu zaman o soruyu kaçırabiliyoruz.
