Çevremizdekileri hesaba katmadan çok da anlamlı olmayacağını düşündüğüm eleştiri.
Eğitim sistemi ne kadar kötü olursa olsun etrafımızdaki insanların bize etkisiyle farklı bir boyut kazanıyor. Ailemizin bizi sürekli diğerleriyle kıyaslaması, başarısız olduğumuzda mutsuz hissettirmeleri, derslerinde başarılı olanların yüceltilmesi, sanatta başarılı olanın eğitim sırasında sayısalda başarılı olandan hiçbir zaman ne kadar iyi olursa olsun daha başarılı görülmemesi hatta başarılı bile görülmemesi gibi nedenler sistemin en büyük sorunlarından biridir. Bu algının da bu ülkede bundan sonra değişeceğine imkan vermiyorum.
Sayısalda başarılı oldum. Ama mutlu muyum? idare ediyorum. Yüzme, resim gibi dallardan birinde olsaydım çok daha mutlu olacağımı düşünüyorum. Bu yönde şartlandım bir nevi beynim yıkandı ve istediğim hayatı tam olarak yaşayamıyorum. idare edecek seviye işte...
Toplumun verdiği kararın değimeyeceğini düşündüğümden dolayı bana sorulan "Bizim çocuğumuz nasıl başarılı olur?" sorusuna cevap olarak "istediği şeyi yapmasına izin verin." demek yerine "Düzgün bir arkadaş çevresi edinmeli." diyorum genelde. Zaten istediği şeyi yapmasına izin verilmeyecek. En azından yönlendirilen yolda yanlışlara sapmadan düzgün bir şekilde ilerlesinler.
Eğitim sistemi bu ülkede radikal değişiklikle yükselemez. Aydın kesim onaylasa da geri kafalı kesim karşı çıkacaktır. istenen düzeye çıkmamız bu yüzden mümkün değil.
