Ben ki akraba cenazelerinde bile bir damla gözyaşı dökmüş insan değildim, bugün bir "Leave out all the rest" dinleyeyim dedim, hay demez olaydım. Şarkıyı son ses açıp mutfağa geçtim çay almaya. Birden dizlerimin üstüne düşüp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım... Allahtan evde kisme yoktu. o halimi görseler şok geçirirlerdi muhtemelen.
Anladım ki bir insanı şahsen tanımasanız bile, sesiyle eserleriyle size hissettirdiği duyguyu hiç unutamıyorsunuz. Ve en zor anınızda kafanızın en bozuk olduğunu dönemde müziğiyle size ilaç olmuş bir insan, sözde akraba sıfatı taşıyanlardan çok daha fazla yer buluyormuş kalbinizde.
