Bu hayatın büyük bir çelişkisidir, şöyle ki insanoğlu değişkendir, unutkandır. atıyorum en basitinden geçen sene aldığın bi kıyafetı bu sene beğenıpde giymiyorsun sonra toz bezi olarak hayatına devam edıyor o kıyafet. bu sene olan fikirlerin de bidahaki sene gelişebilir yahut değişebilir. bir insan hayatımıza girdi diyelim "ölene kadar senınle kalıcam" dedı bir süre sonra bu insanın fikirleri ve bizim fikirlerimiz değişip uyuşmamaya başlayabilir. burda giden kişinin arkasından "sana güvenmiştim" demenın bir mantığı yok çünkü o kişi de o zamanlar senı severken sonsuza dek yanında kalacağını sanmıştı ama değişti işte bişeyler. bu durumda kimseye güvenmeyelim mi? buda olmaz çünkü kimseye güvenmeden yaşayamaz insanoğlu. yolda kaldın birine adres soruyosun bu bile birine güvenmektir, alışveriş yaparken kasadaki kadın paraüstünüzü getiriyorum şimdi deyıp gitti bu da güvenmektir. tatile çıkarken komşuya çiçeklerini bıraktın bu da. yani insan güvenmek zorunda ama değişimlerin bilincinde olarak güvenmek zorunda.
