orta doguda yaşayan bir çok kürdün etnik kimliklerini saklama durumu...
Ortaokuldaydım hiç unutmam, bi edebiyat hocamız vardı. Kürtler ve PKK hakkında konuştuktan sonra sınıfa dönerek aranızda kürt olan var mı diye sordu. 28 kişilik sınıfta dört kürt'dük (aslında kürt değiliz zazayız ama herkes bize kürt diyor) ve hepimiz zaten birbirimizin tanıdığı yada akrabasıydık fakat bu soruya yalnızca iki parmak havaya kalktı biri bendim, diğeri ise mardinli bir kız arkadaştı. diğer iki kürt arkadaşım sessizce kendilerini gizlediler. nedenini hiç bi zaman anlayamadım, neden o iki parmak havaya kalkmadı, neydi onları bu kadar korkutan bilemedim...
Sonra üniversite yılları, ankara'da geçen yıllar. en yakın arkadaşımdan birinin siirtli bi kürt olduğunu 2 sene sonra öğrendim. hep izmitliyim derdi. ona da hiç sormadım neden kürt olduğunu gizlediğini, ama hep merak ettim...
Daha sonra iş hayatı, yoğun geçen günler.
bu gün dayılarımın çocukları geldi yanıma. konuştuk muhabbet ettik. dedeleri, babaları batmanlı ben üniversiteye giderken onlar ilkokuldaydı,şimdi ya lisedeler yada üniversitedeler ve bu gün anladım ki onlarda kürt olduklarını söylemiyorlarmış...
bu sefer sordum onlara neden kürt olduğunuzu söyleyemediklerini. Bir cevap veremediler. Korkuyorlardı, tam olarak neden çekindiklerini bilmiyorlardı ama korkuyorlardı. birilerinin onları suçlamasından korkuyorlardı.
Daha sonra en küçükleri olan kuzenim kürtleri kimse sevmiyor ki dedi. Sevmesin dedim sen yinede söyle kürt olduğunu seni kesin severler, seni sevince kürtleride severler dedim.
Bir işe yarar mı bilmiyorum... Kim bağladı bizim boynumuza bu nefret gerdanlığını... ne oluyor bizlere, nereye gidiyoruz biz... allah aşkına biri bana söylesin... yazık değil mi bu memlekete, bu bayrağa dökülen kanlara...
kardeşten öteyiz biz... birbirimizi sevmemek kendimizi sevmemek değil mi?
