günün şiiri

entry3078 galeri video20 ses2
    1806.
  1. Karlı kayın ormanında 
    yürüyorum geceleyin. 
    Efkârlıyım, efkârlıyım, 
    elini ver, nerde elin?

    Ayışığı renginde kar, 
    keçe çizmelerim ağır. 
    içimde çalınan ıslık 
    beni nereye çağırır?

    Memleket mi, yıldızlar mı, 
    gençliğim mi daha uzak? 
    Kayınların arasında 
    bir pencere, sarı, sıcak.

    Ben ordan geçerken biri : 
    "Amca, dese, gir içeri." 
    Girip yerden selâmlasam 
    hane içindekileri.

    Eski takvim hesabıyle 
    bu sabah başladı bahar. 
    Geri geldi Memed'ime 
    yolladığım oyuncaklar.

    Kurulmamış zembereği 
    küskün duruyor kamyonet, 
    yüzdüremedi leğende 
    beyaz kotrasını Memet.

    Kar tertemiz, kar kabarık, 
    yürüyorum yumuşacık. 
    Dün gece on bir buçukta 
    ölmüş Berut, tanışırdık.

    Bende boz bir halısı var 
    bir de kitabı, imzalı. 
    Elden ele geçer kitap, 
    daha yüz yıl yaşar halı.

    Yedi tepeli şehrimde 
    bıraktım gonca gülümü. 
    Ne ölümden korkmak ayıp, 
    ne de düşünmek ölümü.

    En acayip gücümüzdür, 
    kahramanlıktır yaşamak : 
    Öleceğimizi bilip 
    öleceğimizi mutlak.

    Memleket mi, daha uzak, 
    gençliğim mi, yıldızlar mı? 
    Bayramoğlu, Bayramoğlu, 
    ölümden öte köy var mı?

    Geceleyin, karlı kayın 
    ormanında yürüyorum. 
    Karanlıkta etrafımı 
    gündüz gibi görüyorum.

    Şimdi şurdan saptım mıydı, 
    şose, tirenyolu, ova. 
    Yirmi beş kilometreden 
    pırıl pırıldır Moskova... 

    nazım hikmet - karlı kayın ormanında
    15 ...
bu entry yorumlara kapalı.
© 2025 uludağ sözlük