savaşa steven spielberg bakış açısıyla bakıp kan göstermek ya da milcho manchevski bakış açısıyla bakıp hayatlar göstermek ya da emir kusturica gibi kara mizahla sunmak tamamen bir tercih meselesidir. savaş filmi çekilirken göstermeniz gerekenlerin gözü yaşlı bir ana, tecavüze uğrayan bir bacı, sümüğü akan ağlayan bir çocuk, kanı akan bir mazlum asker olduğu hiçbir yerde yazmaz. üstelik şahsi kanaatime göre bunu yapan kişi savaş filmi değil savaş pornosu çekiyordur. acının bu şekilde sunumu tamamen acıyı ajite ederek pornografik bir sunum yaratmaya dayalı aşağılık bir tarzdır. savaş filmlerinde kan, gözyaşı, acı gösterdiğini söyleyerek gerçekçi olduğunu iddia eden bir yönetmen kolaycı bir yönetmendir. ulan maharet o kanın içindeki komikliği görebilmek, onu sunabilmektir. savaş çok mu ciddi bir şey, sebepleri çok mu ciddi? veliaht öldürülmüş de birinci dünya savaşı başlamış, o ona laf sokmuş da savaş olmuş. s.kik sebepler yüzünden, ego savaşlarının tezahürü olan savaşları ve onu ciddiye alanları ciddiye almak zorunda mıyım lan ben? savaşı kutsal sanıp, onu asla s.kine bile takmayacak, egosu şişkin bir komutan uğruna ölen ve şehit olduğunu düşünen cahillere üzülürüm, onlar ciddiye alırlar savaşı. savaşı ciddiye alanlar sayesinde savaşlar devam eder, milyarlar yüzünden. keşke herkes savaşla emir kusturica gibi t.şşak geçebilecek cesarete, dünya görüşüne sahip olsaydı. bakın o zaman savaştırmak için adam bulabiliyorlamıydı. hoş bu da ütopya ya? en azından o ütopyayı sunan, denizin altından kopan bir kara parçasına beni götüren masal anlatan kusturica'ya dokunmayın.
