türkiyedeki sanatsal sinemanın en çok etkilendiği/öykündüğü yönetmenler arasında andrey tarkovski gelir. fakat bu öykünmelerin tarkovskinin senaryolarından aparma bir hal almadığı da aşikar. bunun teknik sebepleri yanında tarkovski'ye öykünmenin fiyasko ile sonuçlanabileceği ihtimalide vardır. yumurta senaryo/yönetmenlik olarak tarkovski'nin etkilerini tam olarak sağıltmasa da onun en önemli fikirlerinden biri etrafında şekillenmiştir.
tarkovski kainatta bitmeyen sonsuz bir müzik olduğunu söyler ve filmlerinin konusunun ele alınması dışında müziğe ihtiyaç olmadığını belirtir. işte yumurta tarkovski'nin bu fikri etrafında şekillenmiş bir filmdir. açılış sahnesinde plaktan çalan müzik ile bizi karşılayan film daha sonra evrendeki mevcut sesleri kullanarak yoluna devam eder. zaten tarkovskinin filmlerinin vurucu/şiirsel olmasının sebeplerinden biri de budur.
semih kaplanoğlu ve dahi birçok türk yönetmenin tarkovskinin bu şiirselliğine/bilgeliğine öykünmesine lafım yok elbet. zaten kaplanoğlunun elindeki senaryo buna uygun biçimde kaleme alınmış. bence sinopsis oluşmadan önce tarkovskinin filmlerini izleyip yerelşiirsellik yakalamak istemişler ve senaryoyu bu düşünce etrafında şekillendirmişler.
senaryo işi bittikten sonra buna uygun oyuncular seçilmiş. özellikle saadet ışıl aksoy tam tarkovski filmlerine yakışır türden bir oyuncu. nejat işler ise oyunculuk yetenekleri belli olan bir adam. hal böyle olunca işin ucunda tarkovski'de olunca sinema eleştirmenlerinden bunca ödül alması garip karşılanmamlı. çünkü bıçak sırtı bir iş yapmışlar bu film berbat bir tarkovski takliti de olabilirmiş ama başarılı bir film ortaya çıkmış.
evrendeki seslerin filmlerde yeterince yer almaması ''kendi'' müziklerinin olması ve yalnızca tarkovski filmlerinde bu tür açlıkları giderebiliyor olmamızı düşününce yumurta seçkin bir yeri hakediyor.
tarkovski sevmiyorsanız/sıkıcı geliyorsa bu filmi izlemeyin.
