Ehl-i sünnet alimlerine göre, “Ben kimin mevlası isem Ali de onun mevlasıdır.” şeklindeki hadisin manası: “Ben kimi seviyorsam, Ali de onu sever.” şeklindedir. Diğer bazılarına göre ise, “Ben kimi dost edinir veya yetkili kılarsam, Ali de onu dost edinir, yetkili kılar.” (Tuhfetu’l-Ahvezi, a.y)
Bu iki görüşü yorumlarsak diyebiliriz ki, bu hadiste iki önemli noktaya dikkat çekilmiştir.
a) Bu hadiste yer alan “MEVLA” kelimesini Şia’nın da kabul ettiği gibi, tevliye / yetki vermek anlamına alırsak, hadisin manası şöyle olur: “Ben kimi tevliye edersem / kimi yetkili kılarsam, Ali de onu yetkili kılar, onun yetkisini kabul eder.”
Bu yoruma göre, bu hadis-i şerif, Hz. Ali’yi aşırı sahiplenme adına, ondan önceki halifeleri zalim ve haksız olarak gören Ehl-i Şiaya önemli bir ders içermektedir. Hadiste, Hz. Ali’nin yetkilerini kabul ettiği ilk üç halifenin hilafetlerini kabul etmemek, onlara karşı kin beslemek, Hz. Ali’nin onlara gösterdiği saygı ve sevgi ve onlar döneminde onlara itiraz etmeyerek onlar için bir nevi şeyhülislamlık makamında bulunmasının işaretiyle, ehl-i şia bu tavırlarında haksızdırlar. Ehl-i Şianın tutumu, hem bu hadisin işaretine hem de Hz. Ali’nin ilk üç halifeye karşı takındığı tutum ve davranışına aykırı ve taban tabana zıttır.
b) Hz. Peygamber, kendisinden sonra, Hz. Ali’yi tekfir eden haricilerin ve ona karşı kin besleyen nasibelerin ve bir kısım fasık ve zalimlerinin menfi propagandalarına karşı, Hz. Ali’yi layık olduğu yere oturtarak, şah-ı velayet gibi manevi makamına işaret ederek -ona karşı insanların hüsnü zanlarını temin etme adına- ümmetinin dikkatini çekmiştir.
