aslanlar gibi gidip, aslanlar gibi donecek olan birtanecik kuzen. 09.30 ankara arabasıyla yolcu ettiğimiz, o guzelim saclarını kestirdikten sonra devamlı cocukluk anılarımızı aklıma getiren simasiyla dünden bu yana ve haliyle giderken ve su an da gozyaslarıma hakim olamadıgım kardeşten öte...
herkes gitti, herkes gidiyor ama kendi canından biri gidince bi farklı oluyormus... su an keske yanımda oluverse de gene brezilya anılarımızdan bahsedebilsek. ah be kuzen sanki hiç buyumemişiz, anneannemizin bahcesindeyiz... ne zaman 25 oldun yahu ? o kadar oldun mu olum sen?
