soğumak ne kelime az bile.beraber doğduğunuz yıllarca aynı tabaktan yemek yiyip beraber sıçtığınız, saatlerce konuşabildiğiniz,yeri geldiğinde nasıl olsa toplayan biri var içip içip dapıtabilirim dicek kadar güvendiğiniz o insan bi anda sizin için duvara dönüşür.hem de ortada hiç bi sebep yokken.bazen rüyama falan giriyo sonra sapık gibi açıp bana yazdıklarını okuyorum.eski sevgili triplerine giriyorum.ana avrat küfürler ediyorum.ve bunca şey paylaştığın insanın bi süre sonra artık o insan olmadığını farkettiğinizde asıl o soğuma o tiksinti o zaman geliyo.çok garip lan.insan başına gelmeyince anlamıyomuş meğer uzaktan azizim.
