sonsuzluğa kadar yaşasak da dertlerin hiç bitmeyeceğini bize tekrardan hatırlatan şarkıdır. her gözyaşında biraz daha yorgun düştüğümüzü, geçmişten bir şeyleri vücudumuzdan attığımızı da bildirir adeta.
"kör oldum ben aydınlıkta
kayboldum ben karanlıkta" kısmıyla, çok açık gerçekleri bile göremediğimizi, gittikçe körleştiğimizi, yavaş yavaş karanlığa doğru bir yolculuğa çıktığımızı ve orada kaybolduğumuzu anlattığından kendime yakın hissettiğim parçadır.
