Feride'nin; küçük yaşında ana babasını kaybetmesine, nişanlısı tarafından uğradığı ihanete, atılan iftiralara, namusuna uzatılan dillere, doğurmadan analık yaptığı munise'nin ölümüne, babası yaşındaki bir adamla evlenmesine rağmen güçlü duruşu ve yüzünden solmayan tebessümü bana hep güç vermiştir.
Feride'nin bir kadın olarak nelerin üstesinden geldiği ve ayaklarının üstünde durduğunu görmek benim umutlarımı arttırır.
Feride sadece bir kitap karakteri değil benim için.
Ömrünün sonuna kadar sadece bir kitap okuma hakkın olsa neyi seçerdin deseler; çalıkuşu derdim.
Nişanlısından nefret ettiğini zannederken aksine onu çok sevip, köşe bucak kaçma sebebinin ne yapacağını bilemez durumda oluşunu kitabının en sonlarında şöyle itiraf ediyor:
-yanlış, çok yanlış bir iş tuttuğumu bugün artık itiraf edeceğim. Ben her şeye rağmen seninle mesut olabilirdim. Evet, her şeye rağmen seviliyordum, sevildiğimi de bilmiyor değildim; fakat bu bana kâfi gelmedi. istedim ki çok, pek çok sevileyim, kendi sevdiğim kadar değilse bile ona yakın sevileyim. Bu kadar sevilmeye hakkım var mıydı? Zannetmem. Ben küçük, cahil bir kızım.
Ben seni sevmesini, senden ayrıldıktan sonra öğrendim. Yaptığım tecrübelerle, başkasını sevmekle sanma sakın. Gönlümün içindeki ümitsiz hayalini sevmekle.
Biz asıl bugün birbirimizden ayrılıyoruz. Ben asıl bugün dul kalıyorum. Bütün olan, geçen şeylere rağmen sen yine bir parça benimdin. Ben bütün ruhumla senin...
