Bir gün gelir,
Canımlar, aşkımlar, hayatımlar, bebeğimler biter ve geriye bir tek adın kalır…
Herkes gibi bakar sana, herkes gibi çağırır… O sana adını söyledikçe için acır. Sesini duyarken özlersin onu. Deli gibi seversin, kuru bir ‘aşkım’ deyişine hasret kalırsın… Bir gün gelir 'seviyorumlar’ biter, geriye yalnızca adın kalır…
Sevgilim dediğin birinin sana adınla hitap etmesi, gitme vaktinin geldiğini hatırlatır.
Çünkü, artık sana söyleyecek başka bir kelime kalmamıştır…
