hangi mesleği seçeceğine; ortalama 18 yaşında girdiği, büyük ihtimalle de yapacağı işle alakası olmayan soruları çözerek, tamamen şansa karar veren yurdum gençlerinin bir çoğunun yaptığı şeydir.
zaten aksini yapmak zor bir kere. hangi çocuğun ailesi çocuğunu, küçük yaştan beri gözlemleyip, psikolojisi ve yeteneklerine uygun mesleklere yönlendirmiş ki? çok az... meslek lisesine mi gönderelim düz liseye mi? tartışmalarıyla da liseye başlıyor bir çoğu. hepdi değil tabii ama çoğunluk böyle. e bu şekilde bir lise öğrenimi gören çocuk üniversite giriş sınavı denen çitten atlamaya uğraşacak zaten. sonrası kolay hesabı.. hangi bölüme puanı yeterse yapıyor tercihini. işte biz buna türkiye'de eğitim sistemi diyoruz. maalesef.
gün gelip de mezun olunca, koskoca eşek kadar birey, boşlukta hissediyor kendini. zaten iş bulmak, özellikle mesleğinle ilgili işi bulmak zor. hadi buldun, bir de üstüne işte bu yanlış meslek saplantısı baş gösteriyor. bir çok insan için bu böyle. bakmayın çok paralar kazandıklarına, makam mevkii sahibi olduklarına. bir çok kişi aslında yapması gereken mesleği yapmıyor..
ha, para kazandırıyorsa, sosyal güvencesi varsa bizim ülkede iyi iş, uygun iş odur abicim. bilirsin, kimse gidip sanatçı olacağım diye müdürlüğünü bırakan adama baştan bravo demez. diyenler kendisi gibidir.. ancak o sanat kolundan para kazanmaya başladığında, araba, ev vs. aldığında başarılı olmuştur. böyle bizde. maalesef.
meslek seçimi, belki de hayatta mutlu olup olmayacağınızı belirleyen en önemli kriterlerden birisi. matematik öğretmeninden bozma rehberlik öğretmeniyle işlenen rehberlik dersleri, flütten başka enstruma yokmuş gibi davranan, müzik dersine girmiş müdürden alınan hayat tavsiyeleri, yol belirleme çabaları da bu kadar olur işte. güzel ülkem benim.
