insanın kendine yapabileceği en büyük eziyet, en okkalı yanlışlardan biridir.
yanlış üniversitede, istemediğin bölümde okumaktan bahsetmiyorum; yanlış meslek seçmekten bahsediyorum! ömrünce üzerinden para kazanmak zorunda olduğun ama hiç haz etmediğin o mesleği icra etmek, işkencedir!
ben ailemin istediği bölümü yazdım üniversitede. ilk 2 yıl da resmen işkence çektim. "ne işim var benim burda?" deyip durdum. ama çalışmaya başlayınca işimi sevdim, beni mutlu ettiğini fark ettim ve şimdi işini severek yapan azınlığın bir parçası olmaktan son derece memnunum. ama benim gibi olmayan çok büyük bir yüzde var!
misal, gata oldukça kabul gören bir kurum. lakin okurken doktor, hemşire olmak istemediğinize karar verirseniz işiniz zor. zira tazminat ödemeniz lazım okula. diyelim ki annem gibi, tazminat ödeyecek durumunuz yok. o zaman mecburen okulu bitirip atandığınız yerde çalışmak zorundasınız. ömrünüzce sevmediğiniz bir mesleği yapacak, mutsuz olacaksınız. iş yerindeki her şey batacak gözünüze. çok zor azizim! 3 düşünüp bir uygulamak lazım. geleceği planlarken kendini iyi analiz etmek lazım. herkes şanslı olmuyor bu konuda...
