toplumsal cinsiyetin erkeğe biçtiği roldür. adam olmak tanımı yapar ve bu genelde kaba, otoriter, gülmeyen, her daim birinin başında bekçi erkek tipidir.
oysa biz kimsenin başında bekçi değiliz, kimseyi koyun gibi güdüp tek otorite sahibi gibi davranmak zorunda da değiliz. ataerkillik erkeği de eziyor. onun duygusal yapısını hiç edip sert görünmesini, her daim dik durduğunu belli etmesini istiyor. peki neden? çünkü biz güçlüyüz ve güçlü olduğumuzu kanıtlamak zorundayız.
değilim efendim, ne kimsenin başına bekçi olmak istiyorum, ne de sert görünüp her daim dik durmak. insanım ben, geceleri cenin pozisyonda puding yeyip ağlamak benim de hakkım.
