22 yıl önce bugün; dedemin kardeşlerinden birisini, baba tarafı kuzenini ve 8-9 tane uzaktan akrabasını kaybettiği katliamdır. ayrıca insanlığın öldüğü yerde gerçekleşmiştir.
20. yüzyılın sonlarında avrupa'nın göbeğinde gerçekleşmiştir. o çok modern avrupalıların, güvenli bölge diye empoze ettikleri srebrenitsa'ya silahları toplanan boşnakları doldurmasıyla başlar. önce aç, susuz ve tuzsuz bıraktıkları boşnakları daha sonra hediyeler karşılığında sırplara zayıflatılmış ve silahsızlandırılmış şekilde servis etmeleriyle son bulur.
tarihini birinci ağızdan dinlemiş bir boşnak olarak, srebrenitsa'nın sadece tek bir merkez olduğunun bilincindeyim. aynı modern avrupalı savaş boyunca gıkını bile çıkarmamıştır.
onbinlerce kadın tecavüze uğradığında da, onbinlerce boşnak köylüsü öldürüldüğünde de, milyonlarca insan topraklarını terk etmek zorunda kaldığında da sessiz kalmıştır aynı modern avrupalı.
çok konuşabilirim bu konu hakkında. özellikle bu soykırımın türklerden intikam almak amaçlı yapılmış olmasından, türklerin yalnızca gönüllülerden oluşan ufak bir tugay göndermesinden (ki gidenlerin çoğu türkiye'de yaşayan boşnaklardı) ve ölülere yolladığı gıda yardımlarından çok dem vurabilirim.
ancak bilge kral aliya izzetbegovic'in dediği gibi; geleceğimizi geçmişimizde aramayacağız.
ve yine onun dediği gibi soykırımı unutmayacağız ve unutturmayacağız. çünkü unutulan soykırım tekrarlanır.
