15 temmuz gecesi anadolu insanı bir çağrıyla sokakları doldurup ağır silahların üstüne yürüdü. bu inanmışlık ve direniş ruhu o esnada bankamatikten yeterli miktar parayı henüz çekmiş ve makarna bulgur stoku için 24 saat çalışan marketlerin yolunu tutmuş tatlı su solcularında muazzam bir travmaya sebep oldu. nasıl olmasındı. yıllarca şarkısıyla, şiiriyle, romanıyla bu kavramlardan ekmek yemiş ama toma marifetiyle ıslanmaktan başka bedel ödememiş bu güruh ilk kez kendi korkak pısırık yüzünü fark etti aynada. ezildi, eziklendi.
silkinmeli, kendine gelmeliydi. çözüm bulundu çabucak. yürümek... güvenli bir ortamda ezikliğini bir nebze olsun giderme, özgüven tazeleme, kendini avutma eylemiydi aslında bu. akvaryumda balık tutmaktı bir nevi.
